Vandaag is het Gedichtendag en de start van de poëzieweek. In 2023 bracht Laura Silvano de poëziebundel ‘TotZinnenGebracht’ uit.
Lees hier het interview met Laura:
(A)Goh, Wie is Laura? Op de eerste plaats ben ik de mama van drie zonen. Tristan (20), Mathias (18) en Lionel (14). Zelf ben ik net eenenveertig geworden; bewust een vrij jonge mama. Ik ben nogal een denker, zit veel in mijn hoofd. Maar dat wil niet zeggen dat ik vanuit mijn denken handel, integendeel, mijn gevoel leidt me door het leven. De combinatie van dieper denken, dieper kijken en mijn gevoelswereld kan je dan ook ‘proeven’ in mijn poëzie. Verder ben ik nogal zorgzaam, ik werk dan ook als huishoudhulp bij verscheidene gezinnen. Lezen en schrijven vormen ontspanning voor mij, net zoals fotografie tijdens mijn wandelingen in de natuur. In het bos en tussen de heuvelachtige velden voel ik me op mijn best.
– (V)In 2023 is jouw de poëziebundel ‘Totzinnengebracht’ uitgegeven. Poëzie klinkt voor sommigen als zware kost à la Guido Gezelle. Behoren de teksten in ‘Totzinnengebracht’ ook tot dit genre?
(A)Neen, zeker niet. TotZinnenGebracht, aan elkaar geschreven met drie hoofdletters, is zeer bevattelijke poëzie. Niet moeilijk te lezen, makkelijk te begrijpen met teksten waar velen zich in herkennen. Eigenlijk is het een bundel van gedichten die een deel van mijn tijdlijn weergeeft. TotZinnenGebracht ontstond na enkele jaren van intense levenslessen waarin ik ter verwerking de dagen van me afschreef. Niet al mijn gedichten gaan over mezelf, er zijn er ook geschreven die verwijzen naar mensen en situaties uit mijn directe omgeving. Je kan het boek lezen alsof je over mijn tijdlijn wandelt, maar de gedichten kunnen zeker ook afzonderlijk gelezen worden zonder rekening te houden met volgorde. Zelf vind ik dat mijn poëzie ook perfect onder het genre van zelfhulpboeken past. Alleen al omdat het zeer gevoelige onderwerpen aansnijdt en daarin steeds naar betekenis gezocht wordt.
– (V)Een verzameling van alle teksten die je door de jaren heen hebt geschreven. Waarin je dynamische leven de inspiratie was. Is schrijven altijd een vorm van emotionele uiting geweest?
(A)Ik denk dat je dat inderdaad wel zo kan stellen ja. Reeds in mijn kinderjaren schreef ik de dingen van mij af in dagboeken, maar ik genoot er ook van om te verdwijnen in mijn fantasie en mooie verhaaltjes neer te pennen. Als er op school opstellen geschreven dienden te worden was het feest voor mij.
– (V)Als jong meisje hield je al van schrijven. Was het uitbrengen van deze bundel jouw meisjesdroom?
(A)Tijdens mijn jaren in de lagere school droomde ik er al van om schrijfster te worden ja, al dacht ik toen nog niet aan poëzie. Ik verslond jeugdboeken in die tijd, tegen dat ik in het vijfde leerjaar zat greep ik wel eens naar romans van o.a Catherine Cookson maar ook naar zelfhulpboeken van o.a Dr. Wayne Dyer. Niet zo vanzelfsprekend voor die leeftijd, besef ik nu. Zoiets wilde ik ook doen, schrijven, zonder meteen te weten welk genre dat dan moest worden.
– (V)In je bundel komt alles aan bod, vreugde, verdriet, verlangen. Je gebruikt de kracht van emotie om anderen te laten bezinnen en relativeren. Is dat een missie?
(A)Als je het aan mijn zonen of aan mijn vriend zou vragen denk ik dat zij er meteen mee instemmen dat ik alles wat ik zelf leerde en leer, graag doorgeef. Zonder het op te willen dringen open ik graag ogen en wil ik tegelijk zelf ook meer inzicht verwerven in een ander zijn gedachten, gevoelens, beleving maar ook in die van mezelf of van het leven op zich. Er is zoveel betekenis uit iedere dag te halen. Zoveel troost uit pijn. Zoveel lessen uit obstakels. Als je wil kan je iedere dag een betere versie van jezelf worden.
– (V)In welke mate draagt de rust en natuur van Voeren bij aan je inspiratie, bezinning?
(A)Als ik alleen naar het bos ga kom ik altijd als herboren terug. Met een rustig hoofd, een lichter gemoed en vaak ook met een tekst , ruw geschetst, die later gebruikt kan worden. Of ik vind er oplossingen voor een persoonlijk dilemma. Ik kan het iedereen aanbevelen! De natuur in Voeren is buitengewoon mooi hè! De uitgestrekte vergezichten met hun heuvels en dalen ogen bijna magisch als je daarbij van een zonsopkomst of -ondergang kunt genieten. De zwaluwen die speels door de open lucht zweven of de roep van de uil tijdens de voor de rest stille, donkere avond. Ja, hier in Teuven trek je de voordeur achter je dicht en je staat middenin de natuur. Dat brengt innerlijk veel goeds voor mij.
– (V)Je bent opgegroeid in Genk. Mis je de dynamiek en voorzieningen van de stad soms? Gezien het contrast met je huidige ‘thuis’.
(A)Het vergt inderdaad wat meer organisatie. De bakker of het warenhuis bezoek ik zelden ongepland. Maar het gemak van Genk, of Houthalen-Oost waar ik ook gewoond heb, weegt niet op tegen de schoonheid en de rust die Voeren mij biedt. Daarbij is Genk zo ver niet, ik kom er nog vaak en geniet dan eens te meer van de sfeer daar. Ook Genk blijft mijn thuis, ik woon er alleen niet meer.
– (V)Was het spannend om je ziel bloot te leggen in een boek dat in heel Vlaanderen en Nederland in de boekwinkels verkrijgbaar is?
(A)Op het moment dat mijn uitgever me meldde dat het boek gedrukt was hield ik toch even mijn angstig hartje vast ja. Iedereen zou nu ‘mijn ziel kunnen lezen’ en zich daarover een mening kunnen gaan vormen. Maar dat gevoel duurde niet langer dan enkele minuutjes. Dat ik mezelf hiermee kwetsbaar opstelde wist ik al tijdens het bundelen van mijn gedichten ter uitgave. Diep vanbinnen voelde ik dat net daar mijn kracht ligt. Ik wil me niet anders voordoen dan ik ben, ik wil bijleren en tegelijk ook van betekenis zijn. Hopelijk vinden mensen kracht en steun, herkenning in mijn poëzie.
– (V)Heb je kracht gekregen door de reacties op je boek?
(A)Zeker wel! Er zijn al mooie, diepe gesprekken door ontstaan. Het geeft toch iets extra aan het leven als we niet enkel over koetjes en kalfjes praten.
– (V)Wanneer mogen we de nieuwe poëziebundel verwachten of zit er iets anders in de pijpleiding?
(A)Ha ha, ja jaaaa als de tijd het toelaat vind je me aan de schrijftafel. Er zijn ideeën. Iets met poëzie, de rest blijft nog even een verrassing. Voor wanneer dat zal zijn kan ik echt niet zeggen want als er iets is wat ik niet wil, dan is het mezelf druk opleggen. Schrijven is mijn tweede natuur, het moet fijn blijven en geen opdracht worden. Als het zo ver is zal ik jou meteen op de hoogte brengen want echt, ik vind jouw vragen wel mooi!
– (V)Vandaag is het ‘Gedichtendag’ en de start van de poëzieweek. Hoe ziet deze dag en week voor jou eruit?
(A)In Genk diende ik twee gedichten, uit de bundel TotZinnenGebracht, in. Deze verschijnen dan als ‘Weesgedicht’ op een ruit van de adoptanten die één van mijn gedichten kozen. Zodra ik weet waar dat is, wil ik ernaartoe voor een foto en eventueel een praatje met de adoptant. Verder ben ik op zondag 28 januari als gast uitgenodigd voor Di Prima JazzPoetry Performance in de bibliotheek van Genk. En heel waarschijnlijk post ik een gedicht, onder het thema ‘thuis’ van Poëzieweek 2024 via mijn Facebook- en Instagramaccount. Het zal dus niet veel drukker worden dan gewoonlijk, zo heb ik het graag.
Opmerkingen plaatsen (0)